Een recensie van niet eens erg vervelende film over een vampier
Jarenlang was het enige waar we Zweden mee konden associëren de Ikea en artistieke films voor een klein publiek, maar sinds aantal jaar worden we volhardend doodgegooid met thrillers uit het noorden. Let the right one in is weliswaar uit een ander genre (de vampierfilm), maar weet handig gebruik te maken van dezelfde sneeuwdecors en Scandinavische sociale isolatie voor een gruwelijke sfeer.
Ze doen het altijd goed: trage, verlaten winterdorpen waar moordenaars onopgemerkt bloedsporen kunnen trekken op smetteloze dekens wit fluweel. Het prototype Zweed houdt commotie liever binnensmuren en belt zelden de politie, vaak zelf nog in het bezit van een paar skeletten in de kast van een of ander familieconflict. Het gevolg: stroperig en inefficiënt bewegende ten dode opgeschrevenen zich door gevaarlijke decors bewegen. De basis voor 2 uur spanning is gelegd.
Let the right one in opent met dwarrelende sneeuwvlokken in het licht van straatlantaarns op een kinderspeelplaats. De 12-jarige Oskar (wat kun je die naam heerlijk uitspreken in het Zweeds, met zo’n rollende r aan het einde) ziet zijn nieuwe buurmeisje Eli aankomen. Haar slaapkamerraam wordt direct afgeplakt met karton. Oskar wordt gepest op school door een groepje jongens waar hij geen weerstand tegen kan bieden. Hij spaart krantenknipsels van moorden, waaruit we opmaken dat hij een obsessie voor gewelddadige wraak aan het ontwikkelen is. Buurmeisje Eli is een vampier en zal vanwege haar bloeddorst en gedwongen nachtleven nooit intiem kunnen zijn met een mens. In hun sociale afzondering vinden Oskar en Eli elkaar.
In Let the right one in wordt charmant geacteerd: Oskar heeft zonderlinge lichaamshouding die hij helaas niet consequent de hele film volhoudt, maar die zijn personage een interessante twist geeft. Je kijkt niet naar een kind, maar naar een volwassene in wording, met eigen obsessies en lak aan zijn ouders. Ook vampier Eli is goed gecast als vampier met haar toch wel wereldvreemde gezicht.
Het jammere van vampierfilms is: je weet ongeveer wel een beetje wat de ingrediënten en afwikkelingen zijn. Ook deze film maakt gebruik van het erotiserende/romantiserende element van het vampierlidmaatschap. Maar Let the right one in gaat over twee kinderen en dat maakt de romantiek bijzonder. De film blijft heel trouw aan de kinderlijke beleving. De scenes waarin Oskar en Eli voorzichtig lichamelijke toenadering zoeken zijn lief en tegelijk tragisch. Deze film heeft van de horrorconventies zeker iets origineels weten te maken. Er wordt spaarzaam omgegaan met bloederige scenes, waardoor het geheel spannend blijft. Ook de sfeer is uitstekend neergezet, met mooie geluidseffecten.
Nu is het tijd om even te spieken bij de andere recensenten. De Volkskrant geeft de vampierfilm 5 sterren van de 5, de Tomatometer op het Amerikaanse filmblog Rotten tomatoes geeft 98% aan. Zelf ben ik geen liefhebber van horror, dus bekruipt bij mij een zelftwijfel bij deze lovende kritiek. Want ondanks dat ik het ‘als horrorfilm’ origineel vind, komt Let the right one in er bij mij niet in (de DVD-collectie welteverstaan) en blijft hij ergens steken tussen een 3 en een 4 op de 5-puntsschaal.